Καρβέλια γραφικότητας...

Μπορούσε να απλώσει και μια λαδόκολλα με λίγο σαλαμάκι, ελιές και κασέρι. Μία εκπρόσωπος του λαού, που από τα μικράτα της γνώρισε την ανέχεια γιατί να μην κολατσίσει στο βήμα του αστικού κοινοβουλίου; Και καλά, η Κανέλλη έχει ξεφύγει εδώ και καιρό. Τώρα στα τρομώδη παραληρήματα προστέθηκαν και οι νατουραλιστικές απεικονίσεις. Ελπίζω όταν θα συζητηθεί το αποχετευτικό του λεκανοπεδίου να μην είναι στο βήμα. Αλλά το ΚΚΕ; Τόση εξάρτηση από την βουλευτή του ώστε να μην αντιλαμβάνεται το γελοίο του πράγματος και να εκδίδει ανακοινώσεις του τύπου «και εσείς όμως βασανίζετε τους νέγρους» και «για άλλα πράγματα πρέπει να ντρέπεται το κοινοβούλιο, για αυτά που ψηφίζει». Δεν αντιλαμβάνονται ότι το να...
αποτελεί η συμπεριφορά της βουλευτίνας τους το ισοδύναμο του γραφικού Ροντούλη προσβάλλει την ιστορία( η οποία δεν ανήκει μόνο ούτε κυρίως στο σημερινό ΚΚΕ) μιας μεγάλης παράταξης που ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε σχέση με καραγκιοζιλίκια;
Άνθρωποι σοβαροί σαν τον Σπύρο Χαλβατζή, με τον οποίο μπορεί να διαφωνεί κάποιος πολιτικά αλλά σέβεται την αγωνιστική του διαδρομή, δεν εξεγείρονται; Από αυτό το βήμα πέρασαν μετά τον εμφύλιο μορφές όπως ο Πασαλίδης, ο Ηλιου, ο Ηλιόπουλος, ο Σαράφης, ο Γαβριηλίδης, η Μαρία Σβώλου, η Ελένη Μπενά, ο Κύρκος, ο Φλωράκης, ο Δρακόπουλος, ο Μπριλάκης, ο Εφραιμίδης και δεκάδες άλλοι. Σε καιρούς ζοφερούς που ούτε εκ διηγήσεων γνωρίζει η Κανέλλη όλοι αυτοί υπερασπίστηκαν τις ιδέες τους και τον καθημαγμένο κόσμο της διωκόμενης Αριστεράς με μαχητικότητα, ήθος, γνώση και χιούμορ. Κέρδισαν έτσι τον σεβασμό των ορκισμένων αντιπάλων τους. Τους φοβόντουσαν αλλά και τους σεβόντουσαν, ποτέ δεν διανοήθηκαν να τους πάρουν στο ψιλό.
Ο Ηλίας Ηλιού καθήλωνε την Βουλή με την τετράγωνη λογική του και τις γνώσεις Ιστορίας που επιστράτευε. Μια φορά ο πολυμαθής Παναγιώτης Κανελλόπουλος αμφισβήτησε την ορθότητα μιας ιστορικής αναφοράς του Ηλιού. « Για ψάξτε το καλύτερα» του είπε ο Ηλιού. Και την άλλη μέρα μπροστά σε μια κατάμεστη Βουλή που κρατούσε την αναπνοή της ο Κανελλόπουλος «υποκλίθηκε» μπροστά στον Ηλιού. Το 1956 η ΕΔΑ ήταν με την πλάτη στον τοίχο λόγω των γεγονότων στην Ουγγαρία. Σε μια Βουλή που έβραζε ανέβηκε στο βήμα ο Πρόεδρος της ΕΔΑ ο μπάρμπα Γιάννης Πασαλίδης και αποφόρτισε με μιας την ατμόσφαιρα μα το μνημειώδες: «γιατί ουγγαρίζετε κύριοι συνάδελφοι;» Αυτοί ήταν οι βουλευτές της Αριστεράς: ανεπίληπτοι αγωνιστές, μορφωμένοι, λαϊκοί και όχι λαϊκιστές, θυμόσοφοι.
Αλλά για να μην πάμε τόσο πίσω: Πριν μερικά χρόνια κάποιοι αυριανιστές του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής ένα νομάρχη Εύβοιας πέταξαν φραγκοδίφραγκα στη έδρα ενός δικαστηρίου γιατί δεν τους άρεσε η απόφαση. Έγινε σάλος και το θέμα κυριάρχησε κάποιες μέρες στη δημόσια συζήτηση. Ο Μήτσος Κωστόπουλος του ΚΚΕ αποδοκίμασε την συμπεριφορά, δεν είπε «αστικό είναι το δικαστήριο, πετάτε τους ότι βρείτε». Τους υπενθύμισε ότι « οι κομμουνιστές στα έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου και μέχρι το 1953 που τους έστελναν στο εκτελεστικό απόσπασμα, ποτέ δεν σκέφτηκαν να πετάξουν κέρματα. Όχι γιατί σεβόντουσαν τα δικαστήρια σκοπιμότητας αλλά γιατί σεβόντουσαν τον εαυτό τους». Ο Μήτσος δεν είναι πια στο ΚΚΕ για να τους πει ότι γελοιοποιούν την Αριστερά όσοι περνάνε από τον φούρνο πριν ανέβουν στο βήμα της Βουλής.