Οι γυναίκες που υποβάλλονται σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή έχουν λιγότερες πιθανότητες να θέλουν σεξ ή να είναι ικανοποιημένες από την σχέση τους, αποκαλύπτει μία πρωτοποριακή μελέτη.
Η μελέτη, που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, επιβεβαιώνει ότι το στρες της εξωσωματικής γονιμοποίησης και των άλλων μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής συχνά έχει αρνητικές συνέπειες όχι μόνον στην ερωτική ζωή του ζευγαριού αλλά και στην σχέση του.
Πρόκειται για μία από τις πρώτες μελέτες στις ΗΠΑ που αξιολογούν τις σκέψεις και την σεξουαλική υγεία των ζευγαριών τα οποία υποβάλλονται σε αυτές τις μεθόδους.
Οι εθελόντριες που συμμετείχαν και υποβάλλονταν σε εξωσωματική δήλωσαν σημαντικά μειωμένη ερωτική επιθυμία, λιγότερη ικανοποίηση γενικώς από τη σχέση τους, λιγότερες πιθανότητες να έχουν οργασμό κατά το σεξ και αυξημένες πιθανότητες να νιώσουν ενοχλήματα στη διάρκεια του σεξ.
Επιπλέον, όσο περισσότερο καιρό διαρκούσε η προσπάθεια επίτευξης εγκυμοσύνης με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, τόσο επιδεινώνονταν τα προαναφερθέντα προβλήματα.
«Το σεξ δεν προορίζεται μόνο για την αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση – αλλά αυτή συχνά τίθεται σε δεύτερη μοίρα όταν ένα ζευγάρι προσπαθεί να τεκνοποιήσει», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια στο Κέντρο Προαγωγής της Σεξουαλικής Υγείας του πανεπιστημίου.
«Με τις τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, τα ζευγάρια συχνά αναφέρουν ότι αισθάνονται σαν να συμμετέχουν σε ένα επιστημονικό πείραμα, αφού πρέπει να κάνουν σεξ, να λαμβάνουν ορμόνες ή/και να πηγαίνουν στον γιατρό βάσει ενός αρκετά αυστηρού χρονοδιαγράμματος, αναλόγως με το είδος της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής».
Η μελέτη διεξήχθη σε 270 γυναίκες οι οποίες δεν χρειάζονταν υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, σε 127 άνδρες και γυναίκες που χρησιμοποιούσαν τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και σε 70 επαγγελματίες της Υγείας (γιατρούς, νοσηλευτές, ειδικούς στην ψυχική υγεία) που ασχολούνται με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Σε σύγκριση με τις υγιείς εθελόντριες, όσες έκαναν εξωσωματική ανέφεραν σημαντικά λιγότερη ερωτική επιθυμία, ικανοποίηση από την ερωτική τους ζωή και δυνατότητα επίτευξης οργασμού, καθώς και αυξημένα σεξουαλικά προβλήματα όπως ο πόνος κατά την ερωτική επαφή και η ξηρότητα του κόλπου.
Τα προαναφερθέντα προβλήματα ήταν ανεξάρτητα από το αν η αιτία ης υπογονιμότητας εντοπιζόταν στον άνδρα, στην γυναίκα ή και στους δύο.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μία μέθοδος κατά την οποία χορηγούνται στη γυναίκα ορμόνες για να παράγει ώριμα ωάρια, τα οποία στη συνέχεια συλλέγονται, γονιμοποιούνται στο εργαστήριο και τοποθετούνται στη μήτρα της.
Είναι μία αποτελεσματική μέθοδος σύλληψης, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται έπειτα από τη δοκιμή αρκετών άλλων, λιγότερο επεμβατικών μεθόδων σύλληψης, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Στην πραγματικότητα, έως ότου αρχίσει ένα ζευγάρι την εξωσωματική, μπορεί ήδη να έχουν περάσει χρόνια προσπάθειας αποκτήσεως ενός παιδιού. Επιπλέον, η ίδια η εξωσωματική μπορεί να είναι χρονοβόρα: το 9% των εθελοντριών της μελέτης είχαν υποβληθεί σε πέντε κύκλους εξωσωματικής, οι οποίοι σημαίνει ότι προσπαθούσαν επί τουλάχιστον ένα χρόνο να μείνουν έγκυοι.
Δεν ήταν, όμως, μόνο οι γυναίκες που επηρεάζονταν αρνητικά, αλλά και οι σύντροφοί τους: η μελέτη έδειξε πως συχνά ούτε αυτοί μπορούσαν να αποδώσουν ικανοποιητικά στο σεξ.
Στην πραγματικότητα, ήταν αυξημένα ανάμεσά τους τα ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας και μειωμένης ερωτικής επιθυμίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου