Οι διαταραχές σεξουαλικής επιθυμίας αφορούν στο 20% του γενικού πληθυσμού, είναι πιο συχνά εμφανιζόμενες στις γυναίκες και χωρίζονται σε 2 κατηγορίες:
Α. Υποτονική σεξουαλική επιθυμία που χαρακτηρίζεται από δυσκολία ή απουσία ερωτικών φαντασιώσεων και έλλειψη ή απουσία επιθυμίας για σεξουαλική επαφή.
Β. Αποστροφή για τη σεξουαλική επαφή, που χαρακτηρίζεται κυρίως από αποφυγή ή και αποστροφή για την επαφή των γεννητικών οργάνων είτε με κάποιο σύντροφο είτε μέσω αυτοϊκανοποίησης.
Έλλειψη ή απουσία σεξουαλικής επιθυμίας
Η πιο διαδεδομένη μορφή διαταραχής σεξουαλικής επιθυμίας είναι η έλλειψη ή απουσία επιθυμίας(υποτονική σεξουαλική επιθυμία)
Οι αιτίες και οι γενεσιουργοί παράγοντες των διαταραχών σεξουαλικής επιθυμίας ποικίλουν. Συνήθως η διαταραχή σεξουαλικής επιθυμίας αποτελεί μια μορφή άμυνας και αυτοπροστασίας από ασυνείδητους φόβους σχετικά με το σεξ. Κατά την ψυχαναλυτική θεώρηση άνδρες με έλλειψη επιθυμίας εμφανίζουν προσκόλληση στο φαλλικό στάδιο της ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης, όπου εμφανίζεται ο φόβος ευνουχισμού. Αντίστοιχα και οι γυναίκες μπορεί να εμφανίζουν διαταραχή επιθυμίας λόγω άλυτων συγκρούσεων κατά την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη τους.
Η διαταραχή σεξουαλικής επιθυμίας με τη μορφή της έλλειψης ή της απουσίας επιθυμίας, είναι επίσης αποτέλεσμα χρόνιου στρες, άγχους, ή κατάθλιψης, έκφραση εχθρότητας και δυσφορίας προς τον σύντροφο και ένδειξη αποπροσανατολισμένης ερωτικά σχέσης
Η διάγνωση της διαταραχής επιθυμίας απαιτεί μια πλήρης εικόνα του ασθενούς-ηλικία, γενική κατάσταση υγείας και καθημερινών ή /και βιωματικών ψυχολογικών πιέσεων. Πολύ σημαντικός είναι επίσης και ο καθορισμός του επιπέδου σεξουαλικού ενδιαφέροντος του ατόμου πριν την έναρξη του σεξουαλικού προβλήματος. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε πως η ένταση της σεξουαλικής επιθυμίας και η ανάγκη για σεξουαλική επαφή διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, όμως η έλλειψη επιθυμίας που προκαλεί δυσφορία στον άνθρωπο αποτελεί πρόβλημα και χρήζει θεραπείας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου