Σπάνια η ιστορία μοιάζει με παραμύθι. Εδώ όμως έχουμε μια τέτοια περίπτωση: Το 16ο αιώνα ένα πορτογαλικό εμπορικό πλοίο φορτωμένο χρυσό και ελεφαντόδοντο ταξίδευε προς ένα λιμάνι στις ακτές της Ινδίας, φημισμένο διαμετακομιστικό κέντρο του εμπορίου μπαχαρικών, αλλά, καθώς επιχειρούσε να περιπλεύσει το νότιο άκρο της Αφρικής, παρασύρθηκε από μια τρομερή καταιγίδα. Αρκετές μέρες αργότερα το κατατσακισμένο πλοίο εξόκειλε σε μια άγνωστη, ομιχλώδη ακτή κατάσπαρτη με διαμάντια συνολικού βάρους τουλάχιστον εκατό εκατομμυρίων καρατίων: μια τραγική ειρωνεία για τα πλούτη που ονειρευόταν κάθε ναυτικός. Κανείς από τους ναυαγούς δεν επέστρεψε σπίτι του.
Αυτή η απίθανη ιστορία θα παρέμενε άγνωστη εάν τον Απρίλιο του 2008 δεν εντοπιζόταν με εντελώς αναπάντεχο τρόπο το ναυάγιο στα αμμώδη παράλια του Σπέργκεμπιτε: στο αδαμαντωρυχείο της εταιρείας Ντε Μπέερς, κοντά στις εκβολές του ποταμού Όραντζ στις νότιες ακτές της Ναμίμπια, το οποίο φημίζεται για τον πλούτο του αλλά και την αυστηρότατη αστυνόμευσή του. Ένας γεωλόγος της εταιρείας που εργαζόταν στο πεδίο εξόρυξης U-60 βρήκε ένα αντικείμενο σε σχήμα ημισφαιρικό που έμοιαζε με πέτρα. Το περιεργάστηκε για λίγο και σύντομα κατάλαβε ότι επρόκειτο για ένα τάλαντο χαλκού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου