Τα καρύδια η καλύτερη πρόληψη για τον διαβήτη τύπου 2

Τα καρύδια μειώνουν τις πιθανότητες εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2, η οποία είναι η συνηθέστερη μορφή της νόσου.

Το πόρισμα ανήκει σε έρευνα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Nutrition».

Στην έρευνα συμμετείχαν 138.000 γυναίκες, νοσοκόμες το επάγγελμα, ηλικίας 35-77 ετών για διάστημα δέκα ετών.

Η παρακολούθηση της διατροφής των γυναικών έδειξε ότι η κατανάλωση καρυδιών μειώνει τον κίνδυνο εμφάνιση της νόσου.

Ειδικότερα, η κατανάλωση καρυδιών μία έως τρεις φορές το μήνα μειώνει τον κίνδυνο κατά 4%, μια φορά την εβδομάδα κατά 13% και τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα κατά 25%.

Αυτό συμβαίνει χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα των καρυδιών σε «υγιή» λιπαρά οξέα τα οποία έχει διαπιστωθεί ότι μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης φλεγμονών και αποτελούν ασπίδα απέναντι σε καρδιοπάθειες, στην αρθρίτιδα και στον καρκίνο.

Αντίστοιχες αναμένεται να είναι οι ευεργετικές επιδράσεις των καρυδιών και στους άνδρες.

Ο διαβήτης τύπου 2

Ο διαβήτης τύπου 2 χαρακτηρίζεται από το συνδυασμό ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης και ελαττωμένης ευαισθησίας των κυττάρων στη δράση της.

Στα πρώτα στάδια της νόσου, η ελαττωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη είναι η κύρια διαταραχή, ενώ τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα είναι αυξημένα.

Ο διαβήτης τύπου 2 είναι η συχνότερη αιτία διαβήτη στους ενηλίκους. Σπουδαίος προδιαθεσικός παράγοντας για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2 είναι η παχυσαρκία. Η παχυσαρκία προδιαθέτει στην ανάπτυξη ινσουλινοαντοχής πιθανόν λόγω της παραγωγής από το λιπώδη ιστό ουσιών που ελαττώνουν την ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη.

Άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η ηλικία και το οικογενειακό ιστορικό.

Στον διαβήτη τύπου 2, τα συμπτώματα είναι πιο ήπια και η πιθανότητα εμφάνισης διαβητικής κετοξέωσης είναι μικρή. Παρ' όλ' αυτά, ο κίνδυνος απώτερων και σοβαρών επιπλοκών παραμένει υψηλός. Το πρώτο βήμα στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής του ασθενούς με στόχο την απώλεια βάρους, την αύξηση της σωματικής άσκησης και την υγιεινή διατροφή.

Εάν κριθεί απαραίτητο, χρησιμοποιούνται αντιδιαβητικά φάρμακα. Στην περίπτωση που η θεραπεία αποτύχει, κρίνεται σκόπιμη η χορήγηση ινσουλίνης για τον έλεγχο και αυτών των ασθενών.