Στη Λευκίμη της πανέμορφης Κέρκυρας ζει αυτή την εποχή ο Άκης Ασπιώτης.
Ο διεθνής μας παίκτης ακολουθεί πρόγραμμα αποθεραπείας και τις επόμενες μέρες ξεκινάει προπονήσεις για να επανέλθει, ένα χρόνο μετά τον τραυματισμό του με την ΕΑ Πατρών.
Κόπος, υπομονή, έξοδα από χρήματα που δεν υπήρχαν για θεραπείες, για να μπορέσει ο Άκης να επιστρέψει δυνατός πίσω στους αγωνιστικούς χώρους. Μπορεί να «ήρθε» πολύ πίσω αυτό το διάστημα αλλά με αισιοδοξία και χαμόγελο κοιτάει το μέλλον και ελπίζει σύντομα να μπορέσει να αγωνιστεί ξανά.
Βρήκαμε τον Άκη στη Λευκίμη πριν μερικές μέρες και μιλήσαμε μαζί του εφ’ όλης της ύλης για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Λίγα λόγια για τον Άκη Ασπιώτη.
Στις 19 Μαρτίου του 1991 στη Λευκίμη της Κέρκυρας είδε το πρώτο φως της ζωής ο μικρός Αναστάσιος Σταμάτης Ασπιώτης. Από μικρός ήταν ψηλό παιδί και του άρεσαν τα σπορ έτσι ξεκίνησε το μπάσκετ.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΒΟΛΕΪ …
«Το βόλεϊ το ξεκίνησα εντελώς τυχαία,» μας λέει ο Άκης. «Έτυχε να πηγαίνει μια μέρα ένας φίλος μου για προπόνηση στο βόλεϊ και πήγα κι εγώ μαζί του κι από εκεί και πέρα άρχισα σιγά-σιγά να δένομαι με το άθλημα. Έπαιξα για ένα χρόνο στη Λευκίμη και μετά έγινε ένα κάμπινγκ στην Αρχαία Ολυμπία με παιδιά. Με είδαν οι έφοροι από την Πάτρα, με πήραν τηλέφωνο, δε το σκέφτηκα καθόλου για να είμαι ειλικρινής και πήγα. Έμεινα στα παιδικά - εφηβικά τμήματα για δύο χρόνια και τρία χρόνια στην Ανδρική ομάδα σαν επαγγελματίας.»
Ποιές οι αναμνήσεις σου από την ΕΑΠ και τι έχεις αποκομίσει;
«Σίγουρα ήταν μια μεγάλη εμπειρία αυτά τα 5 χρόνια εκεί, τόσο στα παιδικά - εφηβικά που πρωταγωνιστούσαμε στα πρωταθλήματα όσο κυρίως στην ανδρική ομάδα που καθιερώθηκα και βγήκα από εκεί σαν παίκτης. Σίγουρα υπήρχαν κάποιες δυσκολίες, μεγάλες δυσκολίες θα έλεγα γιατί δεν περιμέναμε να βρεθεί σε αυτή τη θέση η ομάδα, κυρίως στον οικονομικό τομέα. Μπορώ να πω ότι έζησα πέντε πάρα πολύ ωραία χρόνια εκεί αν εξαιρέσουμε τα προβλήματα. Γνώρισα τα παιδιά τα οποία έχουν σταθεί ως τώρα δίπλα μου και τα έχω σαν αδέρφια μου κι ελπίζω αυτή η ομάδα να ξαναγυρίσει στην Α1 σύντομα γιατί δεν αξίζει εκεί που είναι;»
Όταν έφυγες από την Πάτρα έφυγες με πικρία ή ήταν κάτι που ήθελες να κάνεις;
«Σίγουρα ένας αθλητής δε πρέπει να μένει στάσιμος, πρέπει να κάνει το βήμα παραπάνω. Η πικρία μου ήταν μόνο ότι έφυγα σε αυτή την κατάσταση κι έτσι όπως ήταν η ομάδα. Πιστεύω πως με λίγη προσπάθεια, όχι από τους παίκτες γιατί αυτοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, με προσπάθεια από την τότε διοίκηση της ομάδας, η ΕΑΠ δε θα ήταν τώρα εκεί που είναι.»
Έχεις κάποια ανάμνηση από την ΕΑΠ που έχει χαραχτεί στη μνήμη σου και θα ήθελες να μοιραστείς;
«Έχω πολλές αναμνήσεις, δε ξεχωρίζω κάποια αλλά αυτούς που σίγουρα θυμάμαι έντονα είναι οι σοβαροί τραυματισμοί, όπως αυτός που είχα τελευταία και με έχει αφήσει ένα χρόνο εκτός γηπέδων και αυτό θα ήθελα να ξεχάσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να τον αφήσω πίσω. Τώρα θα επιστρέψω σιγά-σιγά και τώρα που θα ξαναμπώ δε ξέρω σε τι κατάσταση θα είμαι.»
Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ, Η ΕΑΠ ΚΑΙ Η ΦΡΙΝΤΡΙΣΧΑΦΕΝ …
Πότε τραυματίστηκες;
«Ο τραυματισμός αυτός έγινε στο μέσο της περιόδου της προπερσινής σεζόν, είχα κάταγμα κοπώσεως.»
Γιατί δεν έγινε άμεση αποκατάσταση;
«Επειδή δεν διαγνώστηκε έγκαιρα το πρόβλημα άλλα μου έλεγαν οι γιατροί στην Πάτρα. Ήταν μέσω περιόδου, ήθελα κι εγώ να τελειώσω ώστε να κάνω μια καλή σεζόν για να έχω κάπου να πατήσω για να φύγω. Έτσι μόλις τελείωσε η σεζόν έκανα την επέμβαση που έπρεπε να γίνει.»
Τελικά πήρες τη μεταγραφή στη Γερμανική Φριντρισχάφεν. Τι τελικά έγινε εκεί; Γιατί διαβάσαμε διάφορα.
«Είχαμε συμφωνήσει με τη Φριντρισχάφεν για τρία χρόνια και μετά το χειρουργείο απ’ ό,τι μου έλεγε ο γιατρός δε θα είχα κανένα πρόβλημα να συνεχίσω τις προπονήσεις και να είμαι κανονικά όλη τη σεζόν, ωστόσο αυτό δεν ήταν έτσι. Άρχισε να με πονάει το πόδι μου μετά τρεις εβδομάδες στην Γερμανία. Έτσι εξετάστηκα από τους γιατρούς της ομάδας και μου είπαν πως ήταν καλύτερα να σταματήσω για να γίνει καλύτερα το πόδι γιατί ίσως να γινόταν ακόμα χειρότερη ζημιά.»
Ισχύει το συμβόλαιό σου;
«Τώρα ο μάνατζέρ μου, Θάνος Μιχαλόπουλος, είναι σε συζητήσεις. Μπορώ να καταλάβω την ομάδα πως είναι να παίρνεις ένα παίκτη και σε τρεις εβδομάδες να μη μπορείς να τον υπολογίζεις και να είναι ένα ολόκληρο χρόνο έξω. Τώρα θα δείξει αν με θέλουν ακόμη ή όχι ωστόσο αυτό είναι το λιγότερο που με απασχολεί εάν θα είμαι εκεί πάλι. Εγώ θέλω να ξαναμπώ πάλι στα γήπεδα και να ανταπεξέλθω.»
Σε στήριξε η ΕΑΠ ; επειδή εκεί τραυματίστηκες.
Με στήριξε κατά κάποιο τρόπο κι όχι όπως θα περίμενα. Αυτά που έχω δώσει στην ομάδα δε τα πήρα πίσω. Δε μιλάω για το οικονομικό, προσωπικό κομμάτι αλλά πίστευα πως σε μια τόσο δύσκολη στιγμή που είχα θα με στήριζε παραπάνω, δε το έκανε. Δε μπορώ να πω πως είχε την άνεση να το κάνει αλλά πιστεύω πως θα μπορούσε να το κάνει.»
Τώρα σε πιο στάδιο βρίσκεσαι;
«Τώρα έχουμε φτάσει σε ένα πολύ καλό στάδιο αποθεραπείας μαζί με τον φυσιοθεραπευτή μου τον Γιώργο Kόλλα και τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Περιμένω να μπω στις προπονήσεις σε λίγες μέρες, να αυξήσω ρυθμούς σιγά-σιγά και να φτάσω σε ένα καλό επίπεδο έτσι ώστε την επόμενη σεζόν, σε όποια ομάδα και να είμαι να μπορώ να είμαι 100%.»
ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ …
Πότε ξεκίνησες να είσαι μέλος της Εθνικής;
Στην Εθνική ξεκίνησα στην Παίδων, μετά στην Εφήβων και παράλληλα και Ανδρών, από τα 17 μου. Πρώτη κρίση στην Εθνική Ανδρών ήταν με προπονητή τον Μέηφορθ πριν τρία χρόνια, αν δε κάνω λάθος, μέχρι τον τραυματισμό μου. Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα.
Αντιμετώπισες κάποιο πρόβλημα με την Ομοσπονδία που δε μπορούσες να συμμετάσχεις στην Εθνική;
«Όχι δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν στην Πάτρα, επειδή έγινε κακή διάγνωση κι άργησε να γίνει η εγχείρηση. Αυτό με άφησε λίγο πίσω γι’ αυτό είμαι ακόμα έξω.»
Θα ήθελες να επιστρέψεις στην Εθνική;
«Σίγουρα επιθυμώ να επιστρέψω. Να φοράς το εθνόσημο είναι κάτι που σε κάνει πολύ περήφανο πρώτα απ’ όλα.»
Η Εθνική ομάδα δίνει μια σειρά πολύ δύσκολων αγώνων για την πρόκριση στο Παγκόσμιο και το Πανευρωπαϊκό, πέντε αγώνες μέσα σε δέκα μέρες, πιστεύεις πως θα τα καταφέρει;
«Η Εθνική ομάδα αν κοιτάξουμε τους παίκτες που έχει, είναι έμπειρη πλέον, δεν υπάρχει παίκτης που να είναι μικρός και να μην έχει εμπειρίες, οι περισσότεροι είναι στα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, έχουμε δύο πολύ έμπειρους προπονητές και πιστεύω ότι θα καταφέρουμε τους στόχους μας.»
ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ …
Τώρα μένοντας εκτός τόσο καιρό πως έβλεπες το Ελληνικό Πρωτάθλημα σαν τρίτος;
«Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να παρακολουθώ καθόλου βόλεϊ γιατί όταν είσαι σε μια τέτοια κατάσταση σου περνάνε πολλά από το μυαλό. Να καθίσεις ένα χρόνο έξω και να μη ξέρεις πότε θα γυρίσεις γιατί το πρόβλημα δεν ήταν μυϊκό αλλά στο οστό, οπότε κανείς δεν ήξερε να μου πει θα είσαι έτοιμος σε ένα μήνα ή δύο μήνες. Πήγαινε προς το άγνωστο, όποτε θα είσαι έτοιμος μου έλεγαν, οπότε ήταν και λίγο ψυχολογικό αυτό, να παρακολουθείς βόλεϊ και να μην ξέρεις πότε θα μπορέσεις να κάνεις προπόνηση.
Πιστεύω, τουλάχιστον, στα τελευταία παιχνίδια που είδα με τον Παμβοχαϊκό και τον Ολυμπιακό πως έγιναν πάρα πολύ καλά παιχνίδια, ο Παμβοχαϊκός έκανε πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια αλλά ο Ολυμπιακός είναι ο Ολυμπιακός, πιστεύω μίλησε η φανέλα και η κλάση των παικτών που είχε.»
ΤΟ WHO IS WHO ΤΟΥ ΑΚΗ
ΑΔΕΡΦΙΑ : «Έχω μια αδερφή μικρότερη που δεν ασχολείται με αθλητισμό όπως και κανένας άλλος στην οικογένειά μου».
ΣΠΟΥΔΕΣ : «Έχω τελειώσει μηχανικός αυτοκινήτων μετά το Λύκειο αλλά με τράβηξε η μεγάλη μου αγάπη το βόλεϊ και δεν ασχολήθηκα ποτέ».
ΜΟΥΣΙΚΗ : «Ακούω τα πάντα εκτός από ροκ και μέταλ».
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ : «Τρώω τα πάντα».
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ : «Πάμε παρακάτω, δε μετανιώνω για τίποτα».
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΟ ΒΟΛΕΪ: «Οι φίλοι μου στο βόλεϊ είναι πολλοί αλλά ξεχωρίζω τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο και το Νίκο Μακρυγιάννη που είναι στην Πάτρα, τον Παναγιώτη Πελεκούδα και τον Ντίμα Φιλίποφ που είμαστε όλοι περίπου στην ίδια ηλικία και καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο και κάνουμε πολύ καλή παρέα.»
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΛΕΪ: «Πριν ξεκινήσω το βόλεϊ έβλεπα στην τηλεόραση τον Νίκο Ρουμελιώτη με την Εθνική και τον θαύμαζα κι έλεγα πως ήθελα να του μοιάσω όταν ήμουν μικρός. Μέχρι και τώρα θεωρώ πως είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες του Ελληνικού Βόλεϊ..»
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ: «Είναι πολύ αυτοί που θαυμάζω και θα ήθελα να τους μοιάσω αλλά πιστεύω σαν κορυφή και σαν παικτικός χαρακτήρας είναι ο Μίλκοβιτς.»
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ: «Είναι πάρα πολύ δύσκολο κυρίως για τον αθλητισμό στην επαρχία. Ειδικά το βόλεϊ εδώ έχει μηδενιστεί τελείως. Για μένα είναι πάρα πολύ δύσκολο που ήμουν τόσο καιρό τραυματίας, γιατί τώρα πρέπει να ξεκινήσω προπονήσεις και πρέπει να ανέβω Αθήνα εν μέσω οικονομικής κρίσης, και γενικά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τον Αθλητισμό.»
για το Greekvolley.com
Μαίρη Σαμιώτου
 |
http://greekvolley.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου