Βρετανοί επιστήμονες κατόρθωσαν να αντιστρέψουν την παράλυση σε σκύλους που είχαν τραυματιστεί σε αληθινά ατυχήματα, εγχέοντάς τους κύτταρα από το εσωτερικό της μύτης τους.
Όλα τα ζώα είχαν τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού, που τα εμπόδιζαν να κινήσουν τα πίσω πόδια τους.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ τούς έκαναν εγχύσεις των κυττάρων απ’ ευθείας στο σημείο του τραυματισμού τους – και από τους 23 σκύλους που υποβλήθηκαν στην πειραματική θεραπεία, πολλοί παρουσίασαν σημαντική υποστροφή της παράλυσης και κατόρθωσαν να περπατήσουν κανονικά σε έναν κυλιόμενο διάδρομο.
Αν και η μέθοδος αυτή απέχει ακόμα από το να εφαρμοστεί σε ανθρώπους, θεωρείται η πιο ενθαρρυντική εξέλιξη στην αντιμετώπιση της παράλυσης εδώ και χρόνια.
Η όλη έρευνα είναι η πρώτη που δοκιμάζει την πειραματική θεραπεία σε «τραύματα της αληθινής ζωής» και όχι σε τραύματα που προκάλεσαν οι ερευνητές στα ζώα.
Όπως εξηγούν στην επιθεώρηση «Brain», το μόνο τμήμα του σώματος στο οποίο εξακολουθούν να αναπτύσσονται νευρικές ίνες είναι το οσφρητικό σύστημα.
Στο πίσω μέρος της μύτης υπάρχουν ορισμένα οσφρητικά κύτταρα που παράγουν μυελίνη (λέγονται OECs) και περιβάλλουν τα νευρικά κύτταρα που μας επιτρέπουν να μυρίζουμε και επίσης μεταδίδουν τα οσφρητικά μηνύματα στον εγκέφαλο.
Τα νευρικά κύτταρα χρειάζονται διαρκή αντικατάσταση, την οποία προάγουν τα OECs.
Επί δεκαετίες οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα OECs μπορεί να είναι χρήσιμα για την επιδιόρθωση της σπονδυλικής στήλης και οι πρώτες δοκιμές τους σε ανθρώπους έδειξαν πως η χρήση τους είναι ασφαλής.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές πήραν OECs από την μύτη 34 παράλυτων σκύλων και τα καλλιέργησαν επί αρκετές εβδομάδες στο εργαστήριο. Στη συνέχεια, ενέχυσαν τα OECs στους 23 από αυτούς, ενώ στους υπόλοιπους έκαναν έγχυση μίας ανενεργού ουσίας (ομάδα ελέγχου).
Κανένας από τους σκύλους της ομάδας ελέγχου δεν παρουσίασε αλλαγή της κατάστασής του.
Η όλη έρευνα ήταν προϊόν συνεργασίας του Κέντρο Αναγεννητικής Ιατρικής του βρετανικού Ιατρικού Ερευνητικού Συμβουλίου (MRC) και της Κτηνιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ.
«Τα ευρήματά μας είναι εξαιρετικά σημαντικά, διότι αποδεικνύουν για πρώτη φορά ότι η μεταμόσχευση αυτών των κυττάρων σε σοβαρά τραυματισμένο νωτιαίο μυελό μπορεί να επιφέρει σημαντική βελτίωση», δήλωσε ο καθηγητής Ρόμπιν Φράνκλιν, αναγεννητικός βιολόγος στο Κέιμπριτζ.
«Πιστεύουμε ότι η τεχνική θα μπορέσει να δράσει με τον ίδιο τρόπο σε ανθρώπους, χαρίζοντάς τους τουλάχιστον μικρή ανάκτηση της κινητικότητάς τους έπειτα από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού, αλλά απέχουμε πολύ από το να πούμε ότι θα τους προσδώσει πλήρη κινητικότητα».
Η έγχυση των κυττάρων οδήγησε στην δημιουργία νευρικών ινών σε ολόκληρη την τραυματισμένη περιοχή του νωτιαίου μυελού των σκύλων, γι’ αυτό και μπόρεσαν να ανακτήσουν την χρήση των πίσω ποδιών τους και να συντονίσουν την κίνηση με αυτή των μπροστινών ποδιών τους.
Ωστόσο, οι περιοχές αυτές ήταν σχετικά μικρές και δεν παρατηρήθηκαν νέες συνδέσεις έως τον εγκέφαλο – γι’ αυτό και οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μέθοδος δύσκολα θα μπορούσε να επαναφέρει λ.χ. την χαμένη λειτουργία του εντέρου και της ουροδόχου κύστεως που προκαλούν οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού στους ανθρώπους.
«Η τεχνική αυτή δεν είναι ίαση για την παράλυση των ανθρώπων, αλλά σίγουρα είναι η πιο ενθαρρυντική εξέλιξη στην αντιμετώπισή της εδώ και χρόνια», σχολίασε ο καθηγητής Τζόφρυ Ράισμαν, επικεφαλής του Τμήματος Νευρολογικής Αναγέννησης στο UniversityCollege του Λονδίνου.
Και συνέχισε: «Η μέθοδος βοήθησε τους σκύλους να σταθούν στα πίσω πόδια τους, αλλά η διόρθωση των υψηλότερων λειτουργιών που κοστίζουν οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού, όπως αυτές των χεριών, της ουροδόχου κύστεως ή της ρύθμισης της σωματικής θερμοκρασίας, είναι πολυπλοκότερη και αργεί ακόμα πολύ».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου